Φαίνεται πως ο Ευριπίδης βαδίζει καλά (και ίσως καλύτερα) στο δρόμο που χάραξε η Μαριέττα. Ο πρώην ΔΑΠίτης και νυν υπουργός Παιδείας φρόντισε να αφήσει από νωρίς το προσωπικό του στίγμα. Το εφεύρημα του, ο νέος Εσωτερικός Κανονισμός, έρχεται να κλονίσει τον πανεπιστημιακό χώρο ακόμα εντονότερα.
Και πώς να μη γίνεται αυτό, αφού το πανεπιστήμιο που ονειρεύονται από πλευράς κυβέρνησης, είναι ξεκάθαρα αυτό του «τύπου Μπολόνια». Τι θέλει να πει ο ποιητής..; Ένα πανεπιστήμιο – ιδιωτική επιχείρηση. Ένα πανεπιστήμιο αυταρχικό όπου έννοιες όπως άσυλο και φοιτητικός συνδικαλισμός καταστέλλονται ή και καταργούνται πλήρως. Στόχος τους είναι η παραγωγή «καταρτισμένων επιστημόνων» (ή πολύ καλύτερα ανθρώπων εργαλείων), αναλώσιμων και απόλυτα εξαρτημένων από τους κανόνες της αγοράς.
Ο νέος Εσωτερικός Κανονισμός δεν ήρθε από το πουθενά. Ήρθε να συμπληρώσει και να κάνει ακόμα πιο βίαιο το νόμο πλαίσιο της Μαριέττας. Επαναφέρει, και μάλιστα αυτολεξεί, τα πιο αντιδραστικά σημεία του νόμου πλαισίου, αυτά που το φοιτητικό κίνημα απονομιμοποίησε στους δρόμους τα τελευταία δύο χρόνια.
Επανέρχεται το μέτρο του ανώτατου ορίου σπουδών. Οι φοιτητές / τριες που ξεπερνούν τα 2ν έτη σπουδών θα διαγράφονται με συνοπτικές διαδικασίες. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση θέτει σε λειτουργία ένα ρολόι να χρονομετρά αντίστροφα, πάνω από τα κεφάλια μας, από τη στιγμή που εισερχόμαστε στα πανεπιστήμια και πριν καλά καλά τελειώσει ο χρόνος μας στέλνει ως νέους καταρτισμένους εργαζόμενους στα γρανάζια της αγοράς. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »