Τι συμβαίνει στο ΤΕΙ Λαμίας??

Στο TEI Λαμίας, όπως και στα περισσότερα της  χώρας  η χρηματοδότηση δεν είναι αρκετή για να καλύψει τα έξοδα, ούτε καν τα απαραίτητα. Πολλά από τα εργαστήρια της ΣΤΕΦ υπολειτουργούν, πάνω από τους  μισούς καθηγητές είναι ωρομίσθιοι, τα συγγράμματα καθυστερούν να φτάσουν στα χέρια μας (αν φτάσουν), η επιστημονική έρευνα είναι ανύπαρκτη, οι πτυχιακές εργασίες είναι ελάχιστες, το πρόγραμμα σπουδών αλλάζει κάθε εξάμηνο με το εξάμηνο και οι αλυσίδες είναι πολλές και κάποιες από αυτές ακατανόητες.

Το μεγαλύτερα πρόβλημα του ΤΕΙ Λαμίας είναι οι υλικοτεχνικές υποδομές. Όπως γνωρίζουμε όλοι  σημαντικά εργαστήρια από το τμήμα της Ηλεκτρολογίας και της Ηλεκτρονικής δεν έχουν καθόλου εξοπλισμό, ενώ τα υπόλοιπα διαθέτουν απαρχαιωμένο εξοπλισμό. Μερικά από τα συγγράμματα που δίνονται (όταν δίνονται…) δεν καλύπτουν τις ανάγκες των μαθημάτων και το μάθημα γίνετε από παλαιότερα βιβλία. Στο τμήμα της Πληροφορικής δεν υπάρχουν αρκετοί υπολογιστές και το λογισμικό είναι παμπάλαιο! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, έναν εργαστηριακό καθηγητή που αναγκάστηκε να αγοράσει ο ίδιος κατσαβίδια και πένσες για το μάθημα του!!!

Ένα εξίσου μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού. Πολλά από τα εργαστήρια υπολειτουργούν επειδή δεν υπάρχουν αρκετοί βοηθοί καθηγητών και έχουμε φτάσει στο σημείο φοιτητές να κάνουν την πρακτική τους ως βοηθοί στα εργαστήρια. Πολλοί από τους καθηγητές είναι ωρομίσθιοι και μερικοί μη επαρκώς καταρτισμένοι. Το γεγονός αυτό τους κάνει αναλώσιμους, να παίζουν το ρόλο του μπαλαντέρ γυρνώντας από μάθημα σε μάθημα και συγχρόνως να μην έχουν και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Όσον αναφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα ούτε εκεί πρωτοτυπούμε σε σχέση με τα άλλα ιδρύματα. Το τμήμα της Πληροφορικής δεν έχει ακόμα συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα κάτι το οποίο κάνει τους απόφοιτους του τμήματος να ζουν στην ανασφάλεια. Και αν αυτό συνδυαστεί με τα ΚΕΣ(Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών) είναι μαθηματικά επιβεβαιωμένο ότι η ανασφάλεια θα ενταθεί όπως και η ανεργία στους απόφοιτους και των τριών τμημάτων .

Για να συμπληρωθεί το παζλ του ΤΕΙ μας , οι φοιτητικές εστίες είναι λέξη άγνωστη όπως και οι δωρεάν μεταφορές, αλλά αντίθετα έχουμε ιδιωτικές συγκοινωνίες που πληρώνουμε 0.70 ευρώ το φοιτητικό εισιτήριο για μία απόσταση 3χλμ και πανάκριβα ενοίκια. Ειδικά στο ζήτημα των εισιτηρίων είναι ένα χαράτσι που πρέπει επιτέλους να βάλουμε τέλος.

Αυτά τα προβλήματα όπως είπαμε και παραπάνω δεν υπάρχουν μόνο στο ΤΕΙ  μας αλλά σε όλα τα ΤΕΙ της χώρας και αυτό δεν είναι τυχαίο, είναι μία μεθοδευμένη πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. και των παρατάξεων που τους υποστηρίζουν μέσα στις σχόλες, με προφανή στόχο να υποβαθμίσουν την δημόσια και δωρεάν παιδεία και να ανοίξουν τις πόρτες της για τους ιδιώτες. Όσο περνάει ο καιρός και εμείς οι σπουδαστές μένουμε άπραγοι η υποβάθμιση του ΤΕΙ Λαμίας και συνολικά της παιδείας θα συνεχίζετε καθημερινά.

Στις 13 Μάη να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα!!!

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έχουν ένα άλλο χρώμα, το χρώμα του Δεκέμβρη, το χρώμα της αμφισβήτησης, της αντίστασης, της αλληλεγγύης! Το Δεκέμβρη, η νεολαία έδειξε ότι θέλει πίσω το παρόν και το μέλλον της. Αυτό που διεκδικούμε είναι μία παιδεία που θα προτάξει την φαντασία, την διαφορετικότητα, τον πολιτισμό, την γνώση. Μία γνώση που θα είναι απελευθερωμένη από κάθε λογική που την αντιλαμβάνεται ως εμπορεύσιμο προϊόν. Ζητάμε ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό, ένα πανεπιστήμιο που θα έχει ως πρωταρχικό στόχο τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι τις εφήμερες ανάγκες της αγοράς. Όσο κι αν θέλει ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός τους να διαμορφώσει εκείνο το μοντέλο σπουδών που θα εξασφαλίζει τη δημιουργία ενός νέου, υποταγμένου στις επισφαλείς σχέσεις εργασίας , ενός νέου που θα φορτωθεί την οικονομική κρίση που ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός γέννησε, εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε συλλογικά και να αμφισβητούμε τον κόσμο που θέλουν να φτιάξουν για εμάς χωρίς εμάς. Η στήριξη της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ επιδιώκουμε να είναι η αρχή για την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή κάθε σπουδαστή/στριας για να ανατρέψουμε τον απωθητικό συνδικαλιστικό τοπίο που έχουν δημιουργήσει οι καθεστωτικές παρατάξεις, για την πραγματική δημοκρατία της συμμετοχής και όχι της ανάθεσης.